Merhabalar
Yine 23 Nisan. Yine neşe doluyor insan. 23 Nisan 1920 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin açılmasıyla, dünya çocukları da dahil olmak üzere, tüm çocuklara armağan edilen bu güzel bayramın bu yıl 97. yıldönümü.
Benim aklıma nedense 23 Nisan geldiğinde hep rahmetli Barış Manço'nun 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramlarında diğer ülkelerden gelen çocuklarla yapmış olduğu 23 Nisan programları gelir. Rahmetli Barış Manço'yu da bu sayede anmış olalım. Mekanın cennet olsun.
O programlarda orada olan çocuklara o kadar çok özenirdim ki ; keşke derdim bende o programların içinde bende olabilsem. Bende diğer ülke çocukları ile kaynaşabilsem. Ama maalesef hiç bir zaman öyle bir şansım ol(a)madı ve bana kalırsa yien oraya giden, o havayı soluyan çocuklar çok ama çok şanslıydı.
Günümüzde artık o tür programlar yapılmıyor ya da ben denk gelemiyorum. Eskiden çoskuyla kutlanan bayramlarda, günler öncesinden yapılan provalarla heyecandan uyku girmezdi gözümüze. Beklenen gün gelip çattığında da, yürek ağızda artık o zaman ki program neyse, (şiir okuma, folklar vs.) kusursuz icra edilir ve görevin yerine getirilmesiyle mutlu mesut eve dönülürdü.
Düşünüyorum da; o zamanlar daha mutluyduk. Daha bir coşkuluyduk bayramlarda. 23 Nisan benim için, bizim için mutluluk demekti. Eskiden olduğu gibi olsa keşke yine bayramlarımız. Yine içimiz coşarak kutlasak. Ama artık eskisi gibi değil hiç bir şey. O zaman biz de değerlerimize sahip çıkalım ve bayramlarımızı kaybetmeyelim.
Herkesin 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı Kutlu Olsun.
Nice bayramlarımız olsun. Bayrağımız hep dalgalansın. Hoşça kalın.
