Nerede O Eski Kartpostallar?

Merhabalar

Çocukluğumda yeni bir yılın gelmesini en çok kartpostal atabilmek adına severdim.

O zamanlar yağan lapa lapa karlarda, elimdeki kısıtlı parayla tüm sevdiklerime kartpostal alır, onları postalar ve onlardan da bana cevap gelmesini beklerdim.  Pullu, simli olanlar daha pahalı olduğundan onları önem derecesine göre daha yakın olduklarıma alır, diğerlerine simsiz ama kışı ve yeni yılı yine çok güzel anlatanlarını tercih ederdim.

Aynı evde kalıyor olmamıza rağmen rahmetli babaanneme bile pullu, simli çok kartpostal gönderdim. Kendisinin okuma yazması yoktu ama ben kendi yazdığımı, kendim okur, onun mutluluğunu izlerdim.

Rahmetli anneannem ile dedeme de gönderirdim ama onlar köyde oturduğundan ya çok sonra ellerine ulaşır, ya da çoğu zaman kaybolurdu. O zamanlar şimdiki gibi her daim köye vasıta yoktu. Postacılar belki haftada uğrar, yolar kapalıysa belki bir ay hiç uğramazlardı. Bu nedenle onlara gönderdiğim kartpostallar daha bir kıymetliydi. Çünkü ellerine ulaşıp, ulaşmadığını beklemek ayrı bir keyifti.

Dijital çağ, sosyal medya çıktığından beridir birbirimize artık iyi dileklerimizi dijitalde iletir olduk. Watshapp'tan resimli kartlar, ya da yazılı mesajlar. Olmadı tek tek göndermek zor geldiyse facebook üzerinden tek bir gönderi yap. İşlem tamam. 

Eskiden gönderdiğimiz sıcacık kartpostallarımızın yerini maalesef ki duygusuz mesajlar aldı. Bende bu yıl istedim ki, eskiye dönüp biraz nostalji yapalım ve eskiden gönderdiğimiz o kartpostalları hatırlayalım. Hatta daha da güzelini yapıp, sevdiklerimize kartpostal gönderelim. Kendi el yazımızla, kendi yüreğimizden dökülenlerle. 

Yeni yazılarımda görüşünceye dek, kendinize çok iyi bakın. Sevdikleriniz hep sizlerle olsun. 

Hoşçakalın.