Oktay Rifat Nisan Başı Kır Kahvesinde

Sevgimin arkasına gizleniyorum,

Sana bakıyorum usulca. Rüzgârın

Yapraklarıyla oynadığı bir kitap

Yüzün; denizi veriyor ilk satırda,

Altını mavi tebeşirle çizdiğin.

Küçük sihirbazım, mıknatısım benim!

Dolanıyor çevremizde uyduların; 

Masamıza getiriyorsun güneşi,

Toprağı ve suyu. “Olsun!” dedin, oldu

Telgraf telleri, bir kuş, topal kedi.

Bense havaya çıkar çıkmaz dağılan,

Kazı çanakları gibiyim, gereksiz

Ve suçlu, yeni bir günün yamacında.

Sevgimin arkasına gizleniyorum;

İçim dışım, kımıl kımıl hiyeroglif!