Cuniçiro Tanizaki - Anahtar Kitap Alıntısı

Eskiden beri, kitap okumayı bıraktığım hiç olmamıştı, ama artık hiçbir şey okumuyorum. Yalnızca, yıllar boyu geliştirdiğim alışkanlık dolayısıyla masanın başında oturup duruyorum. Evet, gözlerim önümdeki kitaba takılmış oluyor, ama bir şey okuduğumdan değil. Her şey bir yana, gözlerim sürekli kamaşıyor ve bir şeyler okuyabilecek halim yok. Harfleri çift görüyorum ya, aynı satırı birçok kez okuyup duruyorum. Şimdi artık, geceleri yaşayan bir hayvana, karısıyla birlikte olmaktan başka hiçbir şeyi düşünmeyen bir hayvana dönüştüm. 

Gündüzleri çalışma odama kapandığımda, dayanılmaz bir yorgunluk hissi ile birlikte, kelimelerle nitelendiremeyeceğim bir huzursuzluğa kapılıyorum. Dışarıda gezmeye çıktığımda, içimdeki huzursuzluk bir nebze olsun dağılıyor, ama artık yürümekte bile zorlanıyorum. Çünkü baş dönmelerim öylesine fecileşti ki, yolda yürümem neredeyse imkânsız hale geldi. Yolda yürürken, her an sırtüstü devriliverecek gibi oluyorum. Gezmeye çıktığımda, pek uzağa gitmemeye, insanların pek dolaşmadığı Hyakumamben, Kurodani, Eikando gibi yerlere elimde bastonla gidiyorum ve çoğunlukla bir banka oturarak zaman geçiriyorum (Bacaklarım da gücünü kaybetmiş; biraz fazla yürüyünce hemen yoruluveriyorum.) 

Bugün eve döndüğümde, karım Batı tarzı elbiseler diken terzi Bayan Kavai ile birlikte misafir odasındaydı. Kendime çay koymak için girmeye kalkışınca, "Şimdi girme lütfen. İkinci kata çıkar mısın?” dedi. Şöyle bir göz attım, karımın üzerinde Batı tarzı giysiler vardı. İkinci kata çıkmam için ısrar edince, çalışma odama çıktım. Sonra aşağıdan, "Biraz çıkıyorum,” dediğini duydum. Herhalde Bayan Kavai ile birlikte çıkıyorlardı. İkinci katın penceresinden yolda yürürken ki hallerine baktım. Karımı ilk kez Batı tarzı giysiler içerisinde görüyorum.

Geçen günlerden beri, Batı tarzı aksesuarlar kullanması herhalde bunun içindi. Fakat dürüst olmak gerekirse, karıma Batı tarzı giysilerin yakıştığını söyleyemem. Vücut hatları yetersiz ve kısa boylu Bayan Kavai’ye oranla, vücudu daha güzel olan karıma yakışmasını beklerdim, ama üzerinde iğreti duruyordu. Terzi kadın alışkın olduğu için, daha uyumlu giyinmişti. Karımınsa, küpeleri ve dantelli eldiveni, Japon giysileri içinde olduğu kadar yakışmamıştı. Japon giysileri içerisinde, o halini çok egzotik bulmuştum, ama Batı tarzı giysiler içerisinde yapmacık duruyordu ve pek de doğal gelmiyordu. Giysisi, vücudu ve aksesuarları birbirinden kopuk gibiydi.

Son zamanlarda Japon tarzı giysileri Batı tarzı giysiymiş gibi kullanmak moda haline geldi, ama karım, o modanın tersine Batı tarzı giysileri Japon tarzı giysiymiş gibi giymişti. Japon vücudunun Batı tarzı giysilere hiç de uygun olmadığı açıkça belli oluyordu. Fazlasıyla düz omuzları, hele yengeç bacakları dikkat çekiciydi. İnce ve güzeldi, ama dizlerinden topuklarına uzanan hat dışarıya kıvrılıyordu ve bilekleri ile ayağındaki ayakkabılar arasındaki kısımda kalan şişkinlik fark ediliyordu. Üstelik vücut hareketleri, ellerini oynatma şekli, adım atışları, başını oynatışı, omuz ve belinin hareketleri... Her şey, ama her şey Japon tarzı kıyafetlere özgüydü.