Merhabalar
Meydan Okumanın beşinci gününde yine değişik bir soru geldi.
O zaman hemen soruya geçelim.
Yeni yazılarımda görüşünceye dek, evinizde ve sağlıkla kalın.
5- En son ne zaman kayboldun? Hikayesini anlatsana?
Ben hayatım boyunca hiç kaybolmadım. Ancak kaybolmaya eşdeğer bir korku yaşamışlığım var. Sizlere o hikayeyi anlatayım.
Eşim askerdeyken kız kardeşim Kahramanmaraş'ta oturduğundan oğlumu alıp otobüsle onlara gezmeye gitmeye karar vermiştim. On beş gün onlarda kalacak, sonrasında eşimin yemin törenine gitmek üzere Burdur'a yola çıkacaktım.
Kahramanmaraş'a oğlumla birlikte yola çıktık. Oğlum o sıralar üç yaşında bile değildi. Yaklaşık on dört saatlik yolculukta gece üç sularında şoför mola verdi. Mola verdiğimiz yer bir benzinlikti. Oğlumun tuvalet ihtiyacı için oğlumla birlikte indik. Hiç unutmuyorum aracın termometresi -17 dereceyi gösteriyordu. Şoföre oğlumu tuvalete götürdüğümü söyledim. Kendisi durumu onayladı. İşin ilginç yanı ise bizden başka kimse inmemişti. Ben durumu lavabo vs. ihtiyaçlarının olmadığına yormuştum. Biz giderken otobüste aynı zamanda yakıt alımı yapıyordu. Yani tüm süreç normal görünüyordu.
Tuvaletten çıkınca bir anda başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Koskoca otobüs benzin istasyonunda yoktu. Kucağımda çocukla, gecenin kör vakti kalakalmıştım. Gecenin soğuğunda bir yandan donuyoruz, şoförün numarasını, plakasını vs. bilmiyorum. Issız dağ başında ne yapacağımı düşünürken kafamı çevirmemle, az ilerideki dinlenme tesisini ve akabinde otobüsü gördüm. Bir yandan oğlumu taşımaya, diğer yandan yürümeye çalışıyorum. İçim buz tutmuş, yerler buz tutmuş, şoförü bulmak için çaba harcıyorum ve aynı zamanda da burnumdan soluyorum.
O kadar sinirliyim ki kulaklarımdan, kafamdan resmen duman çıkıyor, çakmak çaksan alev alacak durumdayım. Şoförü bulmamla, paylamaya başlamam bir oldu. Ne olduğunu anlayana kadar adamın canına resmen ot tepmiştim. Çocuk üşür bir yandan, ben sinirden ve dağ başında kalacağımı düşünmenin korkusundan ne yapacağımı bilemez halde, elim ayağım sinirden titriyor, şoförü paralamamak için binbir sabır çekerken, şoför bana özürlerini sunmaya devam ediyordu. Bir insan bu kadar mı balık hafızalı olurdu? Nasıl bu kadar sorumsuzsun? Hayır en azından bize mola yerine geçeceğimizi, orada ihtiyaçlarımızı giderebileceğimizi söyle ama nerede? Sorumluluk bilinci sıfırın altında.
O kadar üşüdük ki, (üstümüze montumuzu almamıştık, malum tuvaletlerin ne kadar steril olduğu düşünülürse almamak en mantıklısıydı) oğlumla birbirimize sarılıp, üstümüze oğlumun battaniyesini sarınıp, muavinden aldığımız sıcak içeceklerimizi içip, ısındıktan sonra kendimizi uykunun kollarına bıraktık. Fakat hayatımda yaşadığım bu korkuyu unutmam hiç mümkün olmadı. Issız bir benzinlikte, -17 derece soğukta oğlumla kalmak hiç de güzel bir şey değildi.
Eşim askerdeyken kız kardeşim Kahramanmaraş'ta oturduğundan oğlumu alıp otobüsle onlara gezmeye gitmeye karar vermiştim. On beş gün onlarda kalacak, sonrasında eşimin yemin törenine gitmek üzere Burdur'a yola çıkacaktım.
Kahramanmaraş'a oğlumla birlikte yola çıktık. Oğlum o sıralar üç yaşında bile değildi. Yaklaşık on dört saatlik yolculukta gece üç sularında şoför mola verdi. Mola verdiğimiz yer bir benzinlikti. Oğlumun tuvalet ihtiyacı için oğlumla birlikte indik. Hiç unutmuyorum aracın termometresi -17 dereceyi gösteriyordu. Şoföre oğlumu tuvalete götürdüğümü söyledim. Kendisi durumu onayladı. İşin ilginç yanı ise bizden başka kimse inmemişti. Ben durumu lavabo vs. ihtiyaçlarının olmadığına yormuştum. Biz giderken otobüste aynı zamanda yakıt alımı yapıyordu. Yani tüm süreç normal görünüyordu.
Tuvaletten çıkınca bir anda başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Koskoca otobüs benzin istasyonunda yoktu. Kucağımda çocukla, gecenin kör vakti kalakalmıştım. Gecenin soğuğunda bir yandan donuyoruz, şoförün numarasını, plakasını vs. bilmiyorum. Issız dağ başında ne yapacağımı düşünürken kafamı çevirmemle, az ilerideki dinlenme tesisini ve akabinde otobüsü gördüm. Bir yandan oğlumu taşımaya, diğer yandan yürümeye çalışıyorum. İçim buz tutmuş, yerler buz tutmuş, şoförü bulmak için çaba harcıyorum ve aynı zamanda da burnumdan soluyorum.
O kadar sinirliyim ki kulaklarımdan, kafamdan resmen duman çıkıyor, çakmak çaksan alev alacak durumdayım. Şoförü bulmamla, paylamaya başlamam bir oldu. Ne olduğunu anlayana kadar adamın canına resmen ot tepmiştim. Çocuk üşür bir yandan, ben sinirden ve dağ başında kalacağımı düşünmenin korkusundan ne yapacağımı bilemez halde, elim ayağım sinirden titriyor, şoförü paralamamak için binbir sabır çekerken, şoför bana özürlerini sunmaya devam ediyordu. Bir insan bu kadar mı balık hafızalı olurdu? Nasıl bu kadar sorumsuzsun? Hayır en azından bize mola yerine geçeceğimizi, orada ihtiyaçlarımızı giderebileceğimizi söyle ama nerede? Sorumluluk bilinci sıfırın altında.
O kadar üşüdük ki, (üstümüze montumuzu almamıştık, malum tuvaletlerin ne kadar steril olduğu düşünülürse almamak en mantıklısıydı) oğlumla birbirimize sarılıp, üstümüze oğlumun battaniyesini sarınıp, muavinden aldığımız sıcak içeceklerimizi içip, ısındıktan sonra kendimizi uykunun kollarına bıraktık. Fakat hayatımda yaşadığım bu korkuyu unutmam hiç mümkün olmadı. Issız bir benzinlikte, -17 derece soğukta oğlumla kalmak hiç de güzel bir şey değildi.
Berbat bir durum . Allahtan uzaklaşmamış. Geçmiş olsun
YanıtlaSilSanat Penceresinden;
SilMaalesef çok kötü bir durumdu.
Bazı otobüs firmaları ve şoförlerinde gerçekten çok ciddiyetsizlik var.
YanıtlaSilGizli pencere;
SilKafalarını yere sürtesim geliyor, belki anlarlar diye.
Gerçekten berbattım....
YanıtlaSilMaalesef çok kötüydü.
SilYolculuk yaparken molalarda otobüs beni unutacak diye hep korkarım. Neyse ki hiç başıma gelmedi bu durum. 😊
YanıtlaSilbolahenkli;
SilNormalde bıraksa da sorun değilde, çocukla ve soğuk olunca sıkıntı.
Çok kötü bir durum Beyda hanım
YanıtlaSilankarapostası;
SilKesinlikle. Allah kimseye yaşatmasın.
Bir an senin yerine empati yapmaya çalıştım ve gerçekten de çok kötü 🙈🙉 sorumsuzluk insanı benzincide de bırakır ortada da 😶
YanıtlaSilbarış doğan;
SilValla zerre kadar kendim için tırsmadım. Sadece oğlum soğukta ne yapacak diye geçti aklımdan. Allah'ın dağ başı sonuçta.
Hard experience! Take care!
YanıtlaSilmaalesef çok zordu. Sende kendine iyi bak.
SilGeçmiş olsun çok şükür otabüsü bulmuşsunuz
YanıtlaSilesra takım;
SilEvet çok şükür canım.
İlkay Özgür;
YanıtlaSilEvet canım. Yoksa dağ başında, soğukta çocukla ne yapardım bilmem.
hemde benim memleketime gitmişsin :) ah o zorlu otobüs yolculuğu bende çok korkardım otobüsü kaçırırım diye ama senin bu durum çok kötü olmuş gerçekten sen yine iyi şoförü dövmemiş sin ben olsaydım vallahi iki tane vururdum ..Allah korumuş gerçekten çok geçmiş olsun canım benim sevgiler ...
YanıtlaSilÇok kötü bir deneyim olmuş seni çok iyi anlıyorum canım 😔
YanıtlaSil