Seksenli Ve Doksanlı Yıllarda Genç Kız Olmak

Merhabalar

80'li ve 90'lı yıllara yaşamış bir çocuk olarak sizlere çok güzel bir yazı paylaşmak istedim.
O zamanlar izlediğimiz dizilerden hatırımda kalanlar Rosalinda, Marimar, Manuela, Yalan Rüzgarı, Hayat Ağacı. Bu dizileri izleyebilmek adına resmen saat sayardım.

O zamanlar gerçekten çok farklı zamanlardı ki, bana kalırsa yaşamayanların yaşasalar hayran kalacakları ve keşke bizde yaşayabilseydik diyeceklerini düşünüyorum. O zaman sizleri biraz geçmişe götüreyim. Bakalım beğenecek misiniz?

Yeni yazılarımda görüşünceye dek, kendinize çok iyi bakın. Güzel ve mutlu bir gün sizlerle olsun.

Hoşçakalın.

SEKSENLİ VE DOKSANLI YILLARDA GENÇ KIZ OLMAK 
Bütün işler saat ona kadar biterdi.

Gündüz televizyon yayını yokken arkası yarın dinleniyordu. Gündüz yayınları başlayınca arkası yarınların yerini Brezilya dizileri aldı. O zaman heyecanla izlediğimiz bu 15 ila 20 dakikalık dizilerden sadece bir tanesinin adını hatırlıyorum Rosalinda.

Boş oturmak diye bir şey asla yoktu. Dizi izlerken bile elişi yapardık.

Mevsim kış ise öğleden sonra herkes birbirine gezmeye giderdi. Öyle şimdiki günler gibi hazırlık yapılmazdı. Ya çat kapı gidilir, yada yarım saat önce çocuk gönderilerek müsait iseniz size oturmaya geleceğiz denirdi.

Misafir gidilen evde genç kız varsa gezmeler güzel olurdu. Anneler sohbet ederken kızlar mutfakta ikramlıkları hazırlardı. Hemde sohbet ederdi. Sohbet konuları, magazin, televizyon ve dünürcüler olurdu en çok.

O zaman kızların sevgilisi olmazdı. Sevdiği olurdu. Buluşma, elele tutuşmak falan olmazdı. Uzaktan bakışma, mektuplaşma olurdu sadece. Ailesi bilmez, çok yakın arkası bilirdi sadece. Sakladığı mektupları annesi bulupta bir araba sopa yiyen çoktu.

Bu kızların çoğu evlenemezdi sevdiği ile.

Seksenli yılların ikramlıkları kısır, kek, kurabiye ve bisküvili yaş pasta idi. Şimdilerde bunların adı anne keki, anne kurabiyesi, anne pastası oldu.

Kek tenceresi Birde davul fırınlar vardı ki, kocaman tepsisi ile yapılan kek sülaleye yeterdi.

Annelerimiz börek çörek yapardı ama kızlar pasta yapmayı severdi. Tarif isteyince bazıları vermezdi pasta tarifi, devlet sırrı gibi saklar, yada eksik tarif verirlerdi.

Doksanlara gelindiğinde ise özel televizyonlar ve gazeteler tarif vermeye başladı. Şimdiki gibi internet yok açıp bakacak.

Hafta sonu gazeteler kurabiye, pasta kitapçığı verirdi. Erkenden gidip alırdık yoksa tükenirdi.

Doksanlarda kakaolu ıslak kek moda oldu. Karakız pastası, kunta kinte gibi isimler verilirdi. Yaş pasta çeşitleri, değişik kurabiyeler, pasta kalıpları çıktı. Elmalı kurabiye, çiçek, kurabiye, tırtıl kurabiye.

İkramlar hazırlanır çaylar içilirdi. Anneler kızların lafa karışmasını istemezdi. Çay faslı bitince bulaşık imece usulu çabucak yıkanıp elişleri alınır, kızlar kendi aralarında, anneler kendi aralarında konuşur, hemde elişi yaparlardı.

Ne güzel günlerdi 

Sunum çılgınlığı, alışveriş manyaklığı yoktu. Sosyal medyadan gösteriş yapmakta yoktu. Ama insanlık vardı, komşuluk, hak hukuk. Kaybettiğimiz en güzel yıllardı..

Alıntıdır.