Ziya Osman Saba - Beraber

Kumlu yol, küçük havuz, etrafında çiçekler:

Bir kır evinde mesut olacaktık beraber.

Sen yine bekleyecek kapısında bahçenin,

Ben, içimde sevinci akşam eve dönmenin,

Sana kavuşacaktım… Soracaktın: “Nasılsın?”

Sakin uzayacaktı güzel bir günü yazın.

Bakacaktım üşümüş avucumda ellerin:

“İçeri girelim mi? Artık akşamlar serin.”

Mevsim mevsim akşamlar, ümit dolu seherler,

Tenha kır yollarında gezecektik beraber.

Göğsümde hep bir sevinç gibi duyduğum sevgin

Güzel bulduğun güzel; çirkin dediğim çirkin.

Her gece o minderde -tablam, dikiş sepetin

“Öyle değil mi,” derdim; az durur, “evet” derdin.