Adem Özbay ve kalemi için ne diyeceğimi bilemiyorum. Okurken kitabın nasıl bittiğini anlamadım.
En iyisi ben bu konuda çok fazla bir şey yazmayayım ve sizi Adem Özbay'ın kalemi ile baş başa bırakayım. Kitabından çok beğendiğim yazılarını sizlerle paylaşıyorum. Keyifli okumalar dilerim.
Çünkü Seni Seviyorum
Seni Seviyorum çünkü, sevmekle başladı benim ömrüm. Sevmekle yaşadım. Dilerim ki sevmekle ölürüm. Bildim ki sevmek yaşamaktır. Sevmektir havam,suyum,ruhum...
Seni Seviyorum çünkü, sevmek yakıştı en çok bana. Sevmeyi astım göğsüme bir madalya gibi. Sevmek kokladım çiçeklerden,sevmek tattım ballardan. Sevmekle caka sattım kuşlara, sevmekle kafa tuttum yıldızlara. Sevmektir cesaret, ayakta kalmak ve dik durabilmek.
Seni Seviyorum çünkü, sevmek öğretti bana kelimeleri. Sevmekle cümle kurdum "seni seviyorum" söyledim, "seni özledim" dedim.
Seviyorum bilsin tüm dünya istedim.Sevmekle hasret çektim.Sevmekle güldüm,sevmekle ağladım.
Seni seviyorum çünkü, sevmek güzelleştirdi beni.
Seni seviyorum çünkü, sevmekle geçtim tüm sınavlardan.
Seni seviyorum çünkü, severek yükseldim göğe.
Seni seviyorum çünkü, severek çıktım karanlık kuyulardan.
Seni seviyorum çünkü, seni severek gül bahçesine döndürdüm ateşleri.
Seni seviyorum çünkü, severek deldim dağları, aştım çölleri.
Seni seviyorum çünkü seni seviyorum.
Kalbimin Güzeli
Sen ne güzelsin böyle...
Sanki içimde bitiveren bir yediveren gülü gibi mis ettin içimi.Dolup dolup taşıyorum, denizlerimde gül kokun var. Dağlarımda saçlarının karanfil kokusu, gökyüzünde ellerinin menekşe kokuları...
Sen ne güzelsin böyle...
Senden önce yaşamamış gibi, her dem beni yeniden doğuran bir dülüşün var senin.
Sen gülümsedikçe başımdan aşağı yıldızlar döküyor evren. Senin etrafında dönüyor kalbim, kendi etrafımda dönerken mevsimlerim oluyor gözlerin.
Sen ne güzelsin böyle...
Konuşurken bütün kelimelerinden ışıklar doluyor gözlerime.Kapkaranlık bir geceyi aydınlatan ışık böcekleri gibi sarmalıyor beni harflerin, noktalama işaretlerin, cümlelerin. Dilinde bir bülbül şakıyor zannediyorum. Belki de içinde bir kuş bahçesi kurmuş Yaradan. Hikmetinden sual olunmaz O'nun. Bana sevmek düşer seni bütün güzelliğinle.
Sen ne güzelsin böyle...
Yanı başımdayken sanki bir yanardağa yaslamışım yanımı. Yanımdayken içinden kıpkırmızı güller püskürten bir yanardağ oluyorsun sen. Dudaklarından dağılıyorlar havaya rüzgârlara karışarak. Üzerime baharlar bulaşıyor, yeniden yepyeni bir ben inşa ediyorum içimde. Sen yanımdayken yenileniyorum ben.
Sen ne güzelsin böyle...
Belki bilmezsin aynalar söylemez sana. Öylesin. Bil diye söylüyorum sana. Bil ki cimri davranma gülümserken, konuşurken, severken...
Öyle sevki tüm ayrılıklar çeksinler ellerini yakamızdan. Mecnun'la Leyla'ya kadar varsın bu vuslat bayramı. Şen olsun gönüller, şen ol sen hep emi.
Sen ne güzelsin böyle...
Söylüyorum işte gocunmadan hem de kıskanmadan seni. Bir kelebek kıskanılır mı papatyalardan. Yakamozlar kıskanılır mı dolunaydan. Kıskanılır mı hiç bir bebek, onu durmadan şapır şupur öpen annesinden dudaklarından.
Sen ne güzelsin böyle...
Ne güzel seviliyorsun kalbimde...
Tanıtım Bülteninden
Yalnızlık sensizliktir.
Sensizlik derin bir suskunluktur.
Yıldızları susmasıdır, kuşların susması, kalbin susmasıdır.
Sanma ki sen yokken kalbim bir işe yaradı, ne yağmur yağdı, ne şarkılar söylendi.
Sen yokken burası bir elem bir hasret bir ıstırap diyarı…
Sensizliği yazamaz hiçbir sözlük, söyleyemez hiçbir dudak, anlayamaz hiçbir kalp.
Neredesin, hangi iklimdesin? Hangi rüzgârlarda uçuşuyor saçların, hangi denizlerde ıslanıyor ayakların? Hangi yollar sana çıkıyor?
Sen, yalnızlığımın ikiz kardeşi… Ey hasretim ey kalp yangınlarım. Ardım sıra toprağa karışan gözyaşlarım. İçimde yanıp tutuşan gönül ormanlarım. Kuruyup çöle dönmüş göz pınarlarım. Söyleyemeyen dillerim, susamayan hıçkırıklarım, takati kalmamış halim…
Ya gel yalnızlığımı alıp götür burulardan, ya da gel beni al götür buralardan.
Sensizlik yalnızlık, yalnızlık sensizlik…
Sensizlik, sensizlik, sensizlik…
Sayfa Sayısı : 208
Basım Yılı : 2013
Az Kitap
Yorumlar
Yorum Gönder
Fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim.