Şule Gürbüz - Deneyen

Şule Gürbüz - Deneyen

Benzese benzese bana benzer

bu ellerimden artan soğuklar

yaşama uzaktan bakan ne varsa

tek bir renge dönüşüyor uzak alışkanlıklarla

tek bir rengin

su ile uyumuna

zamanın sesiyle tüm kıyılarını unuttuğum

tanrısının akşam saatlerinde ben

söyleyemediklerimim –

henüz

ölü bile değilim.

Büyük dalgınlıklardan

tek bir dalgınlığım oldu

uzanabileceğim soluk örtüşün

tabut desenlerinde

tam yuvarlanacakken

geçip yerine oturan

yaşamın dalgınlığıydı

masaya fırlatıp attığım yüzüm

ve teker teker değil bu kızıllıkta

cama, çiviye inanmayan

kemik sesli bir freskti sorulduğunda

bu dalgınlığın su yürüyüşünde 

bir kedinin gözlerinde

bir resme bakma sürecimde –

daha

ölü bile değilim.

Tek bir vahşete soyunan yığınlardan

giyinemediklerimim

ve bu çabayı sürdüredurdukça

iyi tanımadığım bir sarıya dönüşüyor

bomboş konyak kadehinin kırmızısı.

Yaşamın gözlerine sunulan

bir bakışsızlıktı tüm hareketsizliğim

bir serinlik sessizliğinde biraz gök indi 

biraz soluma hışırtısı

bazı sözler vardı şimdi unuttuğum

bazı unuttuklarım vardı hatırladıklarımdan

denemediklerimin kıyısında

söylemeliyim –

ölü bile değilim.