Claudio Magris - Bir Kılıç Üzerine Çıkarsamalar Kitap Alıntısı

Sevgili

Rahip Mario, bazı aydınlanmalar öyle bir anda meydana gelir ki, kendi üzerimize diktiğimiz aldatmacanın örtüsünden artık sıyrılmamız mümkün olmaz. Eylemlerimizin haysiyetine ve sonuçlarına hiçbir zaman gereken değeri vermeyiz; iyi niyet konusundaki beyhude söylemlerle kendimizi buna ikna etmek istesek de eylemlerimizi istediğimiz gibi geri almamız mümkün değildir. Sakınmamız gereken, kötülüğe doğru atılan ilk adımlardır zaten; bir kez başladık mı, patika nasıl olursa olsun, geri dönmek zor olur. Şarabın kölesi olanlar da önlerindeki o son şişeyi bitirdikten sonra içmeyi bırakabileceklerine dair kendilerini kandırırlar. Tanrı'nın ölüm anındaki inanç beyanlarına kulak verdiğinden şüphem yok, ama bence ölümün eşiğindeki kişi bir mucizeyle dirilecek olsa, önceki hayatında olanlardan sonra, o inanç beyanının ondan sonraki hayatında fazla yarayacağını sanmam. O bir anlık link aydınlanma, bütün bir hikayenin destansı devamlılığını alt edemez. Alışkanlıklarımız çok güçlüdür; pul koleksiyonculuğu olsun, sigara içmek olsun veya keskin nişancılık olsun, bizi köle gibi, aynı hareketleri yerine getirmeye iter. İlk adımı attık mı sigara içmek gibi masum alışkanlıklar edinme ve yalan söyleme veya başkalarına eziyet etme gibi canice alışkanlıkları edinmeme özgürlüğümüzü kaybedip mahvolmuş sayılabiliriz. O kadın belki de Dianakov’u kardeşi gibi görmeye başlamıştı, mahvetmek için çabalamaya devam etmiş. 

En azından ben, hayal gücümle, onun ölen adama doğrulttuğu, etraftakilerin dikkatini çeken o uzun ve keskin bakışını ve kendi suçundan da kurtulmak istercesine kocasına yönelttiği nefret dolu suclamalan böyle yorumluyorum. Yasavul’un kendini aklamasına imkan yok zaten: İngilizler tarafından yakalanmış, sonra da bazıları aileleriyle, bazıları da eyerlerine taşlar bağlayarak atlarıyla birlikte kendilerini Drava Nehri'ne atanların arasına katılmış. Kadının pişmanlığı konusundaki tezlerimi Puchta'ya söylemiyorum, çünkü eminim Hristiyanlığıma vuracaktır; ona göre Razilov o anki kargaşa sırasında diğerlerini Diakonov'un bir Partizan tarafından öldürüldüğüne inandırmak için çalılıklara ateş açıp bir Partizanı kovalar gibi yaptı. Domanov’la kararlaştırdıkları üzere ölüyü Krasnov'muş gibi göstermeyi önererek Partizanların ele geçirmeyi çok istediği yaşlu Ataman'ı bu şekilde kaçırıp Avusturya'ya sığınmasını saglayabileceklerine dair onları ikna etti. Bu versiyona göre Dornanov Krasnovu bu mizansenden haberdar etti, böylece onu kendi planının suç ortağı haline etirdi ve kendi ölümü gibi gösterilen cinayetin en azından ve bu mizanseni. Planını birkaç günlüğüne gizlemesine katkıda bulunmasını sagladı. Planını ve bu mizanseni büyük birhevesle icra eden Razılov, geleneklere göre kılıcı hiçbir şekilde düşmanın eline geçmemesi gereken bir önemli bir komutan olduğunu ima etmek amacıyla cesedin yanına kırık bir kılıç bıraktı. Aceleci mezarcılar da o isimsiz adamı defnederken yanı başında bulunan eşyaları da onunla birlikte gelişigüzel gömdüler, böylece yerin altına kılıcın ağzı değil de sadece kabzası girdi.