Atilla İlhan - Zeynep Beni Bekle

Atilla İlhan - Zeynep Beni Bekle
Zeynep beni bekle / gece ağaçlarına 

yağmur çiseliyorum / cam tozu su beyazı 

yalnızlığını mutlaka değiştireceğim 

bir yaprak halinde süzülüp saçlarına 

eski teşrin'lerden / kederli kırmızı 

Zeynep beni bekle mutlaka döneceğim 

söyle kim önleyebilir buluşmamızı 

geceleyin ışıkları söndürdüğün zaman 

benim şiir kitaplarından sızan aydınlık 

elinde uyuyakaldığın heyecanlı roman 

pancurların çarpıldığı lodos geceleri 

rüzgârın değil benim / pencerendeki ıslık 

her akşam koridordaki ayak sesleri 

yanlış çaldığını zannetiğin telefon 

Zeynep beni bekle mutlaka geleceğim 

hem bu ne ilk ayrılığımız ne de son 

pikapta eminağa acemaşirân saz semaisi 

sokakta çocuklar saklambaç hırsız polis 

hayat akıp gidiyor olsam da olmasam da 

saati durmamalı ufak sorumlulukların 

resmi bırakmadın ya / son çektiğin hangisi 

bak mektuplar birikmiş yine masamda 

fakülteler açılacak bak bugün yarın 

zeynep beni bekle mutlaka geleceğim 

başladığımız filmi birlikte bitireceğiz 

kim ne derse desin içimde delice bir his