Mihail Yuryeviç Lermontov - Hançer

Ey alay edilmiş peygamber, yeniden uyanacak mısın?

Ya da intikam çağrısına hiçbir zaman

Altın kınlardan çıkarmayacak mısın

Kılıcını, hakaret pasıyla kaplanan...

**

Sıyrılıp çıkarıldı kından ve şimdi gözler kamaştırmakta işte;

Eski günlerdeli gibi bilenmiş ve keskindir

Şair insanlarla birliktedir fırtına gürlediğinde

Çünkü türkü ve fırtına kız kardeştir

Herkesin sessizce boyunduruk altına girdiği bu dünyada 

Göremeyip ne gözü peklik ne de bir direniş 

Giderdim sessizliğin ve mezarların olduğu yere

O eski yüzyıllara, gizler içinde yitip gitmiş

Nasıl nefretle doluydum utanç verici bu yaşama 

Tepeden tırnağa küçük, haksız, çirkin,

Ve verilecek bir yanıt yoktu gülmekten başka

Savaş çağrılarına birtakım cılız seslerin

Fakat işitir işitmez sesini, derinden derine -

Savaş borusunun, ve dalgalanmaya henüz başlamışken alevli sancakla

Bir savaş türkücüsü olarak haykırıyorum ben de

Ve buluyor yankısını sesimde fırtınalar

Şiirin hançeri! Kanlı aydınlığı şimşeklerin

Tıpkı eski günlerdeki gibi bu dost çeliğin üstünde ışıldıyordu

Ve yeniden insalarlayım, çünkü budur anlamı şairliğin

Çünkü şimşekler parlıyordu...