Kapı Önü Dedikoduları - Sorumsuzsun! Sorumluluk Bekleme...

Merhabalar

Hepimiz çocuğumuzun sorumluluk duygusuyla donanmış olmasını, verdiğimiz görevleri eksiksiz yerine getirmesini, kusursuz bir evlat olmasını, iyi bir meslek sahibi olmasını vb. şeyler isteriz değil mi?
Peki biz çocuğumuzdan bunları isterken, çocuğumuz kimi örnek alıyor dersiniz? Tabii ki en yakınındakini. Yani anne ve babasını. Çocuğun örnek aldığı rol-model olan kişiler olarak onlara iyi birer örnek miyiz? Buyurun o zaman geçen hafta başıma gelen örneğe bakalım.

Geçenlerde cumartesi günü için oğlumun arkadaşıyla birlikte kurs arasındaki boşluğunu değerlendirebilmesi amacıyla anaokulundan tanıştığı, anaokulunu birlikte okuduğu ama ilkokulda başka okullara düşüp, ortaokulda aynı sınıfa denk gelmek suretiyle yeninden buluştuğu kankasının annesini aradım. Kadın telefonuma cevap vermediği gibi 2 gün sonra mesaj yoluyla geri dönüş yaptı. Ben durumu izah ettim. Daha öncesinden de zaten bu meseleyi konuşmuştuk. Bilgisi vardı. Kendisi cumartesi çalıştığı için çocukları ben çıkaracaktım. 2 saat gibi bir süre vakit geçirecekler ve ben çocuğu yine annesinin çalıştığı yere bırakacaktım. Randevu saati cumartesi günü öğlen 12:00. Oğlumu almaya gidiyorum. Telefona mesaj geldi. "Kusura bakma. Biz uyumuşuz. Ne yapalım?" Bu arada mesaj saati 11:40. Geri aradım. Telefona cevap yok. Ve bugün bir hafta oldu. Halen daha telefonuma geri dönmedi.

Şimdi geliyoruz asıl meseleye. Bu arkadaş çocuğunun sorumsuzluğundan, laf dinlemediğinden, sorumluluk almadığından, derslerine çalışmadığından şikayet eder sürekli bize. Oğlumun dersleri çok iyi. Sınıfta ilk 5'e giriyor. Ve oğluma söylediği şey sürekli "Aman beraber ders çalışın. Aman oğluma göz kulak ol. Onunda dersleri senin gibi olsun. Ödevleri mutlaka bize de söyle. Alınacak malzemesi vb. olursa mutlaka haber ver. Benim oğlum unutuyor. Not almıyor." ve bunun gibi söylemler. Ben oğluma her zaman şunu söylerim. Biz kimsenin anne-babası değiliz. Yardımcı olacağın bir konu varsa ol. Ama o kadar. Gerisine karışma. Herkes notunu da alsın. Malzemesini de okula götürsün. Dersini de çalışsın. Benim çocuğum nasıl ki kendisi bir şeyler yapmaya çalışıyorsa, senin oğlunda yapacak. Yapmıyorsa da; sonuçlarına katlanacak.

Kaldı ki; bu sorumsuz duyguları çocuğa yüklemek ne kadar doğru. Sen öğlen olan randevuna, zahmet edip alarm kurup kalkmıyorsun. Telefona cevap vermediğin gibi, geri dönmeye de tenezzül etmiyorsun. Bu kadar sorumluluk sahibisin. Sonra kalkıp çocuğunun sorumsuzluğundan dert yanıyorsun. Kusura bakma ama "armut dibine düşer" demişler. Çocuk ne görürse onu uygulayacak. Kitap okumayan bir anne-baba çocuğuna zorla kitap okutamaz. Çünkü çocuğun "siz neden okumuyorsunuz?" demeye hakkı var. Sen önce kendine saygı göstereceksin ki, başkaları da sana saygı göstersin. Sen çocuğuna örnek davranışlar oluşturacaksın ki, çocuğunda seni örnek alsın. "Annem randevusuna zamanında hazırlanmak için elinden geleni yapıyor, erkenden kalkıp hazırlanıyor" desin. Ayrıca bir hafta olmuş bir insanı aramamak nedir? halen daha aklım dimağım almıyor. Şahsım adına böyle bir şey olmuş olsa, mesaj atmaktan daha ziyade direkt olarak telefon açarım. Ama dünya saygısızla, kaygısızın dünyası olmuş maalesef.

Peki ben bunları yaşadıktan sonra o insanlarla görüşecek miyim? Tabii ki hayır. Burada bir olay oldu diye ben birden karar vermiyorum. Yanlış anlaşılmasın. Kaç senenin sonunda gelinen bir nokta var. Bu artık bardağın taşma noktasıydı diyebiliriz. Ama gördüğümde yaşanan bu olayla ilgili lafımı mutlaka söyleyeceğim. Bundan sonrası için de oğlumun arkadaşı ile arasına mesafe koymasını istedim. Olayı birebir oğluma anlattım. Oğlumla her şeyi konuşuyoruz. O da bana hak verdi. Çocuktur sonuçta. İlişkisini birden bıçak gibi kesemez belki ama ilerleyen zamanlarda okul dışında görüştürmeyerek yavaş yavaş uzaklaşmalarını ve oğlumun da dengelerinin bozulmamasını sağlamayı umuyorum.

İnsan olarak tabii ki hatalarımızla varız. Ama kişi kendisine mutlaka özeleştiri yapmalı. Ben ne kadar örnek bir anne-babayım ki; oğlum örnek bir evlat, topluma yararlı bir insan olacak diye. Maalesef ki sorumsuzluğumuzu, çocuklarımıza yüklemek konusunda bir dünya markasıyız. Lütfen duyarlı olalım. Onlara vermediğimiz bir duyguyu, davranışı onlardan beklemek bencilliktir.

Yeni notta görüşmek üzere.

Hoşçakalın.