İnsanlar Nasıl Rahatsız Edilir?

Merhabalar

Pazar günü oğlumu kursa bıraktım.

Birazcık dolaştıktan sonra okulun yakınlarındaki her zaman gittiğim çay bahçesine gittim. Hem oğlumu bekleyecek, hem de biraz kitap okuyacaktım. Oranın ortamını seviyorum. Zaman zaman gürültücü insanlar gelse de, geneli sessizdir. Rahatlıkla kitap okuyabilirsiniz.

Kendimi kitaba kaptırmışken kapıdan yaşlıca bir teyze girdi. Garsonlardan biri kendisine kapıyı açmış, o da nezaket icabı teşekkür edecek ama teşekkür ederken herkese varlığını bildirdi. 

Normalde kalabalık ortamlarda ne olursa olsun kitap okumaya alışkın biriyim. O uğultulu sesler içerisinde dünyadan kendimi soyutlar, kitabın içine girerim ve kolay kolay çıkmam da mümkün değildir. Ta ki bu teyze gelene kadar.

Önce bütün masaları turladı. Sonrasında hemen yanı başımda bulunan masayı tercih ederek oturdu. Garson siparişini sordu. "Bekle beş dakika dinleneceğim." dedi. Tabii bunu yine bütün masalar dinledi. Bu sırada ben yeniden kitabıma döndüm. Tam kendimi kaptırmışım okumaya, yine avaz avaz bir ses. "Nurten, gel ben buradayım!..." diyor, bir yandan da el sallıyor. Yahu zaten hepi topu beş masa var. Ne diye bağırıyorsun. Yine tüm masalardaki gözler kendisinde. İnsanlar söylenmeye başladılar ama kadının umurunda değil. Bu arada ben yanlarından kalkacağım ancak tam soba dibi masa bulmuşum. Kalkasım da gelmiyor. Gelen Nurten teyze gerçekten zarif bir hanımefendi. Üslubuna dikkat edip, sessiz konuşmaya çalışıyor. Bende okuma için dikkat yerlerde. Kendimi kitaba verdiğim söylenemez. 

Sonrasında adının Behice olduğunu öğrendiğim bu kadın yine başlıyor anlatmaya. Sabah kalkmış. Kahvaltı hazırlamış. Kahvaltısında menemen yemiş. Sonrasında bir gün evvelinden hazırladığı patlıcan musakkayı buluşmaya gelmeden önce tüketmiş. Bu arada ayak üstü patlıcan musakkayı nasıl yaptığını da anlattı. İnanmayacaksınız belki ama nasıl soğan doğradığından içindeki tuzu, karabiberi ve sarımsağa hatta kapya bibere kadar hepsini dinledim. Musakka tarifinden sonra geldi sıra nasıl çamaşır yıkadığına. Kaç makine yıkadığından, evine gelen temizlikçi kadına kadar her bir detayı dinledim. Sağır olmama da az kaldı. Zira avaz avaz bağırarak konuşuyor. Ben kitabı bıraktım. Resmen sinir küpü durumundayım. Yaşını başını almış kadına da "Sessiz konuş!..." desen bir türlü, demesen bin türlü. 

Bir ara sesleri kesildi ancak bende okuyacak mecal kalmadığından kendimi sosyal medyaya vurdum. Tam dalmışım yine sesler yükseldi. Kadın bu sefer nasıl geldiğini anlamadığım bir şekilde geçen yıl yaptırdığı pvc pencerelere konuyu getirdi. Bir yandan "Ya sabır!..." çekiyorum, diğer yandan oğlumun kursta oyalanmaması için dualar ediyorum. Yaklaşık 15 dakika kadar pvc pencere dinledik çay bahçesinde oturanlar ve çalışanlar olarak. Bu arada dikkatini kaybeden sadece ben değilim. Diğer masalarda ikişer kişi oturuyorlar ve baktığımda herkes pür dikkat teyzeyi dinliyor. İnsanlarda kendi konuştukları konulara olan ilgi sıfırın altında. 

Neyse ki oğlumun kursu bitmişti ve telefon açtı. 10 dakika sonra yanıma gelecekti. Ben oğlumla konuşurken konu çoktan değişmiş, ölmüş kayınvalidesine gelmiş, oradan da kendi geline atlamıştı. Kayınvalidesini göklere çıkarırken, gelinini tüm herkesin gözü önünde yerin dibine soktu. Kadının ne kadınlığı kaldı, ne eşliği.

Oğlum yeniden aradığında kendimi çay bahçesinin dışına atmaya hazırlandım. Kasada hesabı öderken garson sinirli şekilde "Geldi yine deli kadın. Her geldiğinde insanların huzurunu kaçırıyor. Kim görse emekli öğretmenmiş. Allah öğrencilerine sabır versin inşallah" dedi. Ben garsona gülümseyerek kendimi dışarı attım. Zira konuşmaya başlarsam teyzeye dalmam an meselesiydi.

Maalesef ki toplu kullanım alanlarında nasıl davranacağımızı hiç bilmiyoruz. Sanki kendi evimizdeymiş gibi bağıra-çağıra konuşuyor, gülüyor ve etrafımızı rahatsız ediyoruz. Kendimize yapıldığında şikayet ediyoruz ama topluluk arasında ses tonlarımızı kontrol edemiyoruz. Biraz empati aslında her şeyi çözecektir.

Yeni yazılarımda görüşünceye dek, kendinize çok iyi bakın. Sessiz ve huzurlu bir gün geçirmeniz dileğiyle.

Hoşçakalın.