Merhabalar
Biliyorum Apartman Sohbetleri yazı dizisi çok uzadı. Biriken o kadar çok yazı var ki hangisini yayımlasam karar veremiyorum. Mecburen ortaya karışık devam ediyorum. Şimdi geldik 9.sorumuza.
Çocukken en korktuğun şey?
Kolay kolay bir şeylerden korkan bir çocuk olmadım. Bakınız: Köyde dayak yeyip, daha dayağın acısı geçmeden yine yeniden evden kaçan bir Beyda. Ne kadar korktuğumu varın siz düşünün. Ancak korktuğum tek bir şey hatırlıyorum hemde ne korkmak.
Çocukken kolay uyuyabilen çocuklar değildik. Hele bir de kuzenler falan berabersek mümkün değil kıkırdamaktan uyku uyuyamazdık. Bizi uyutmak için bulunan yöntem genelde klasik annelerin bulduğu öcü geliyor vb. söylemlerdir. Ancak benim durumum biraz daha ironik maalesef. Bizde bir Köse Dede vardı ve her akşam istinasız olarak geleceği söylenir ve bizi de ona vermekle tehdit ederlerdi. Hatta iş biraz daha ileriye dereceye varır ve kapı gümbür gümbür nereden geldiğini anlamadığımız bir sesle tıklar ve biz direkt uykuya geçmezsek elinden alınamayacağımız söylenirdi. Fakat benim durumum maalesef bir tık daha ironik. Şöyle ki; Bu malum elimizdeki Köse Dede fiiliyette de olan bir adamdı. Hem de kendisi bizim evin karşı çaprazında oturan komşumuz olur. Gerçek adının Mehmet olduğu ama lakabının Köse Dede olduğu biri. Fakat bizimkiler benzetme yaparlarken bizim çocuk aklımızın bu iki kişiyi birleştirebileceğini sanırım akıl edememişler. Şimdi diyeceksiniz ki ne alaka. İşte sorun tam da bu noktada baş gösteriyor. O yaşlarda Kur'an-ı Kerim öğrenmek için camiye gidiyorduk. Rahmetli Mehmet amca nur içinde yatsın çok güzel bir Kur'an-ı Kerim hocasıydı. Annem o sıralar sürekli yazın badana, tamir telaşında olduklarından beni o günkü ezberimi yapmak adına O'na gönderirdi. Ben her defasında kafamdaki Köse Dede ile ikisini birleştirdiğim için hemen o günkü ezberimi verip kaçmanın yollarını gözlerdim. Mazallah Köse Dede beni eve kapatırsa ve bir daha da çıkarmazsa. Ezber süresince de şayet beni eve kilitleyecek olursa nasıl kaçarım planları içinde olurdum. Hatta kapıya yakın oturduğum için azar yemişliğimde çoktur. Hayatım boyunca Köse Dede'den korktuğum kadar hiçbir şeyden korkmadım. Ne zaman Köse Dede vefat etti ve ben ölen kişinin aslında o olmadığını anladım. O zaman daha çok ağlamaya başladım. Allah nurlar içinde yatırsın. Çok da iyi biriydi. Keşke yanlış anlaşılmalar olmasaydı da daha fazla ders yapabilseydik ya da ben aldığım derslere daha rahat gidebilseydim. Daha bir içime sinseydi.
Bugünlük bu kadar. Yeni yazımda görüşmek üzere.
Hayırlı iftarlar. Hoşçakalın.
10. En sevdiğin ve sevmediğin özelliğin?
11. Karşı cins karşısında en çok utandığın an?
12. En maskulen/feminen yanın nedir?
13. Asla cesaret edemeyeceğin bir şey?
14. En sevdiğin fiziksel acı?
15. Almış olduğun en saçma teklif?
16. Kendini çok değerli hissettiğin bir an var mı?
17. Annenden ve babandan ne öğrendin?
18. Hangisi daha olası; cadı, vampir, kurt adam? Ve tabii ki neden?
19. Manzarasız müthiş bir daire mi, manzaralı tek odalı bir daire mi?
20. Hayat sana ne öğretti?
