Herkese Merhaba,

Radyo tiyatrolarını son sürat dinliyor olmama rağmen, son sürat yazmaya fırsat bulamıyorum. Sıradaki oyun ne yazık ki sinirlerimi zıplattı. Nermin gibi karakterler nedeniyle insan hayattan soğur resmen. Bana göre bencil, narsist her türlü sıfatı hak eden tipler. Tiyatro bir telefon konuşmasıyla başladı ve bir telefon konuşmasıyla bitti. Oyunun özünde bu tür insanlardan uzak durmamız gerektiğini anlıyoruz. Hadi oyunun konusuna bakalım.

Yıllar Geçse de Radyo Tiyatrosu

Nermin ve Orkut, hayatlarını birleştirme hayalleri kuran iki gençken, Orkut’un kariyer hedefleri doğrultusunda yurt dışına gitmesi bu büyük aşkı bir yol ayrımına sürükler. Mesafe ve zamanın getirdiği kopukluk, sekiz koca yıl boyunca aralarına aşılması zor bir duvar örer. Her ikisi de kendi yollarını çizmiş, birbirlerini geçmişin tozlu raflarına kaldırdıklarını sanmışlardır.

Ancak sekiz yılın ardından gelen beklenmedik bir telefon araması, zamanın sadece takvim yapraklarını eskittiğini, kalpteki sızıya dokunamadığını gösterir. Ahizenin diğer ucundaki tanıdık ses, sadece eski bir sevgiliyi değil, yarım kalmış bir geleceği ve söylenmemiş binlerce kelimeyi de beraberinde getirir. Bu sesle birlikte Nermin ve Orkut, aradan geçen yılların kendilerinde neleri değiştirip neleri değiştiremediğiyle yüzleşmek zorunda kalırlar.

Oyun, "Aşk, zamanın ve mekânın ötesinde varlığını sürdürebilir mi?" sorusuna yanıt ararken; izleyiciyi pişmanlıklar, kırgınlıklar ve umut dolu bir yeniden başlangıç ihtimali arasında duygusal bir yolculuğa çıkarır.

Yeni yazılarımda görüşünceye dek, kendinize çok iyi bakın. Güzel, mutlu, huzurlu ve sağlıklı bir gün sizlerle olsun. Keyifli dinlemeler.

Hoşça kalın.

Reklam değildir. Gönüllü paylaşımdır.