Georges Perec - Doğdum Kitap Alıntısı

KLEBER CHROME

Nedir elmalar? Neden elmalar? Ne diye elma ağacı? Elma ağacının çoğu zaman kendi mevcudiyetinden emin olduğu bilinir ve onun varlığı ve işlevinin geçerliliği, tutarlılığı konusunda sorular sormak gereksiz, hatta tehlikelidir. Ama eninde sonunda öyle bir an gelir ki, herkesin bir kesinlik olarak gördüğü şey görevini yerine getirmez olur, hareketi kanıtlamak için yürümek, yaşamayı kanıtlamak için nefes almak yetersiz kalır. O andan itibaren her şey sorulara dönüşür ama cevapsız sorulara: daha dışa vurulduğu an, sorgulamanın yıkıcı olmaktan öte bir etkisi yokmuş gibidir: sorgulayan, gerçeği, kanıtı arayıp bulayım derken olsa olsa kuşkuyla karşı karşıya gelir. Hem zaten, sorgulayan ben artık var olduğundan bile emin değilken, nasıl bir sorgulama yapılabilir ki?

Sözde boğulmuş da bulunmuş, zamanlarının önemli bir kısmını yalnızca onun kimliğinin gerçekliğini kanıtlamaya çalışmakla geçiren gizli servislerin casus diye aradığı sözde kaçak (oysa elimizde ona ait bir nüfus cüzdanı sureti, bir adli sicil ekstresi, bir ihbarname, telefon kayıtları, bir arama tutanağı ve güvenilirliğiyle tanınan kişilerin, mesela bir berber, bir tahsildar ve bir kafe garsonunun verdiği çeşitli ifadeler bulunduğundan, bu kimlik iyiden iyiye doğrulanmıştır), takma adlarla, sonradan soyadına atfedilecek yazılar kaleme alan sözde gazeteci Kleber Chrome, adının biraz fazla güven verici madeni-askeri tınısına rağmen kendini sorgulamak, varlığının gerçekliğini sınamak için haklı nedenlere sahipmiş gibi görünüyor: büyüleyici ama çoğu zaman düş kırıklığı yaratan bir girişim: izleri silici, anıları budayıcı, bellek yıkayıcı (bunlar bu kahramana yakıştırılan takma adlardan birkaçı) bütün tuzaklarını kursa da, her türlü yaklaşımı denese de, hile üstüne hile, sahtecilik üstüne sahtecilik yapsa da, uyanıklık ya da zekâsızlıktan değil ama çoğu zaman harekât alanının tutunacak bir dal sunmaması yüzünden, zaman zaman grotesk olabilecek kadar cılız bir sonuçtan başka bir şey elde edemiyor: öyle görünüyor ki, çıkışlar yanıltıcı, anahtarlar hiçbir kapıyı açmıyor. Gerçi Kleber Chrome, belli bir yöntemi de saf dışı etmeyen bir sebatla gayretini sonuna kadar götürmeye çalışıyor ama anılarıyla, şehirle, zamanla, mekânla, dostlukla, aşkla, acıyla, hatta edebiyatla cebelleşse de, dönüp durmaktan başka bir şey yaptığı yok; sonuç itibarıyla, bir tek ölüm var sanki, yaşamın aşikârlığını başlatacak sınırı çizebilecek olan. Gerçeğini arayan yazı serüvenini satır aralarında belli eden şu nafile arayışın izidir kitap: kuralları son derece basit ama oynanışı fena halde umutsuzca karmaşık bir oyun.