Can Yücel Ben - Hayatta En Çok Babamı Sevdim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bilmezdi ki oturduğumuz semti
Geldi mi de gidici-hep, hep acele işi!
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi
Atlastan bakardım nereye gitti
Öyle öyle ezberledim gurbeti
Sevinçten uçardım hasta oldum mu
40'ı geçerse ateş, çağrırlar İstanbul'a
Bir helalleşmek ister elbet, diğ'mi, oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oyununu
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu
En son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmaktaki devin
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
Açıldı nefesim, fikrim, canevim
Hayatta ben en çok babamı sevdim.
Güzel şiirlerden biri...
YanıtlaSiladadenizi;
SilKesinlikle:)
Can yücel sevdiğim saiir
YanıtlaSilSibel;
SilOğlumla biz de çok severiz:)
Çok duygulandım, nasıl içli...
YanıtlaSillove house;
SilEvet ya...
Çok güzel...
YanıtlaSilMutlu Eller;
SilBencede:)
harika bir şiir bayıldım paylaştığınız için teşekkür ederiz...:)
YanıtlaSilEren;
SilOğlum adına rica ederiz:)
Şairlerin kendi sevdiği insanlara dair yahut duygularını anlatan şiirlerin tadı bambaşka oluyor.
YanıtlaSilCan Yücel'in bu şiiri bir de Ümit Yaşar Oğuzcan'ın Galata Kulesi'nden atlayarak intihar eden oğluna yazdığı şiir benim çok içlendiğim şiirlerdendir. Şimdi aklıma geldi yine duygulandım =) dediğim şiiri de müsadenle yoruma bırakıp seninle paylaşıyorum Beyda =) sevgiler.
6 Haziran 1973, pırıl pırıl bir yaz günüydü,
aydınlıktı, güzeldi dünya,
bir adam düştü o gün galata kulesinden.
kendini bir anda bıraktı boşluğa;
ömrünün baharında, bütün umutlarıyla birlikte paramparça oldu.
bir adam düştü galata kulesinden;
bu adam benim oğlumdu gencecikti Vedat,
ışıl ışıldı gözleri, içi,
bütün insanlar için sevgiyle doluydu
çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
kendini bir anda bıraktı boşluğa,
söndü güneş, karardı yeryüzü bütün zaman durdu.
bir adam düştü galata kulesinden
bu adam benim oğlumdu; açarken ufkunda güller alevden,
çıktı, her günkü gibi gülerek evden,
kimseye belli etmedi içindeki yangını
yürüdü, kendinden emin sonsuzluğa doğru.
galata kulesinde bekliyordu ecel,
bir fincan kahve, bir kadeh konyak,
ölüm yolcusunun son arzusuydu bu,
bir adam düştü galata kulesinden;
bu adam benim oğlumdu.
küçücüktü bir zaman,
kucağıma alır ninniler söylerdim ona,
uyu oğlum, uyu oğlum, ninni.
bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat.
6 haziran 1973 galata kulesinden bir adam attı kendini;
bu nankör insanlara bu kalleş dünyaya inat,
şimdi yine bir ninni söylüyorum ona,
uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat.
yakomella;
SilBu şiiri bilmiyordum. Paylaşım için teşekkürler. Çok içli gerçekten.
Çok severim bu şiiri. Can Yücel ayrıdır zaten..
YanıtlaSilDerya;
SilCan Yüc el candır:)
Anlamlı dizeler için çok teşekkürler.
YanıtlaSilFatih Bey;
SilOğlum adına rica ederiz:)
Çok severim bu şiiri...
YanıtlaSilEmine Öztürk;
SilBen duymamıştım. Oğlum sağolsun bulmuş. Güzel de oldu:)